harini hati hati sy sgt sedih,tiba2 terkenang arwah pakcik yg telah pergi 8thn yg lalu..hati benar2 rasa sayu dan hiba saat mengenangkan detik terakhir bersama arwah yg seblm ini sy xpnh mengenali siapa dia..andainya masa dpt diundurkan,ingin sekali sy mengnali dan memahami apa yg arwah alami..sesungguhnya penderitaan arwah sgt besar dan tiada siapa dpt membantunya..hujung bln 12 2002 ketika itu sy masih di bangku sekolah dan menuntut di tingkatan dua tidak pernah tahu dan mengerti apa sbnrnya yg terjadi dlm keluarga sy..dugaan dan ujian yg sgt besar buat seluruh keluarga sy..br kini sy dpt memahami mengapa ibu dan atok sy sentiasa dan tidak pernah jemu mengingatkan sy supaya menjaga diri baik2 apabila berada di tempat org apatah lg dia kota yg besar..
p.cik, sy sgt bertuah dpt mengenali p.cik walaupun di saat akhir..sy akan sentiasa mengingati pesanan p.cik dan akan jadikan sbg peringatan yg sgt berguna buat diri sy..
p.cik, kehilangan p.cik satu kehilangan yg sgt besar buat sy dan keluarga..sy sgt berbangga walaupun di uji dgn pelbagai dugaan tp p.cik tetap tabah mengharunginya..sayu hati ini bila terkenangkan semua kisah dan rentetan yg selama ini p.cik harungi dgn penuh sabar,kuat dan tabah..hiba jua hati ini di saat sy menjejak kaki ke menara gading,sy tidak dapat berkongsi berita gembira ini bersama p.cik..andainya p.cik masih ada di dunia ini,sudah tentu sy mahu berkongsi berita ini..mahu bercerita tentang apa yg telah sy pelajari tp....harapan hanya tinggal harapan,sy tidak sempat berbuat demikian krn p.cik terlebih dahulu meninggalkan sy dan keluarga..walaupun ketika mengnali p.cik usia sy msh mentah dan tidak mengerti apa2 tetapi sy dpt rasakn penderitaan yg p.cik hadapi sgt besar bebanannya...saat menjejak kaki ke "pusat" itu, hati sy bertmbh sayu dah sebolehnya sy mahu segera meninggalkan tmpt itu tp apakan tuntutan belajar memaksa sy berada di situ..saat melangkah kaki ke tmpt itu,airmata sy mulai menitis..tak sanggup rasanya meneruskan perjalanan itu...hati teramat sedih apabila terkenangkan p.cik yg dahulu pernah "mendiami" tmpt itu..
p.cik,sy kini berumur 22thn dan tidak lama lg bakal menggulung segenggam ijazah tp kegembiraan itu sy tidak dpt berkongsi dgn p.cik..:sy berasa sedih, sy makbulkan permintaan dan segala doa p.cik sentiasa mengiringi kejayaan sy..
p.cik,tahukah p.cik bahawa ibu dan atok adalah org yg paling sedih di atas pemergian p.cik..pemergian p.cik tanpa kerelaan kami..dan kami harus akur dan redha segala ketentuanNYA..p.cik,ibu dan ayah sy selalu bercerita ttg p.cik..bagaimana kesusahan yg p.cik alami selama bekerja di kota besar,pahit manis hidup p.cik sepanjang hayat p.cik masih ada..tahukah p.cik..tatkala mereka bercerita ttg hidup p.cik,hati sy sgt tersentuh dan sebak..betapa besarnya pengobanan p.cik...p.cik adalah hero bg kami semua..
p.cik, sy hanya ingin meluahkan rasa hati sy bahawa sy sgt menyayangi dan merindui p.cik selalu...sy sentiasa mendoakan semoga roh p.cik sentiasa di rahmati dan aman di sana...saya sayang p.cik
No comments:
Post a Comment